Hoi allemaal! Vanuit Ho Chi Minh City deel 2 van onze belevenissen in Vietnam! Inmiddels zijn we 3 man sterk: Jannelieke is vandaag aangekomen in Vietnam (ze ligt inmiddels al te slapen na een zeer lange vlucht en wat biertjes...) en de komende 10 dagen gaan we dus met z'n 3en Vietnam onveilig maken!

De afgelopen week zijn we vanaf Hanoi via Ninh Binh, Hue en Hoi An hierheen gereisd en hebben we weer genoten en ons verbaasd over het Vietnamese landschap en haar inwoners... Het begon allemaal rooskleurig met onze reis naar Ninh Binh, het ‘Ha Long Bay tussen de rijstvelden' (zie foto's). Een kleine 3 uur in een bus naast wat gezellige Engelsen bracht ons naar een uitgestorven stad zo'n 100 kilometer ten zuiden van Hanoi. Alles, maar dan ook echt alles, gaat daar na 20:00 ‘s avonds dicht, en daarna ben je dus gedwongen in je hotelkamer te blijven. Geluk bij een ongeluk: ze hadden Nederlands voetbal op de televisie (!!!), een avondje Feyenoord-Twente en Heracles-Ajax kijken onder het genot van een koud biertje was ook geen vervelend alternatief! De omgeving van de stad maakte echter het saaie nachtleven volledig goed. We hadden de motor-smaak te pakken en hebben zelfs de chaos die het verkeer hier in Vietnam is getrotseerd en wederom 2 dagen een motor gehuurd om tussen de rijstvelden, bergen en over afgelegen supersmalle landweggetjes te touren! In elk dorp waar je doorheen komt staan kleine kindjes naar je te zwaaiien en ‘Hello' te roepen en Anne deed erg haar best om van achterop de motor te voldoen aan al deze aandacht. Het was een soort Koninginnedag, maar dan vanaf de motor in plaats van vanuit de Gouden Koets...

De bus vervolgens naar Hue was minder rooskleurig... Je hebt hier slaapbussen, wat betekend dat je volledig plat kan liggen en lekker klan slapen. Althans, dat is het idee. Helemaal achterin de bus heb je namelijk 1 heel groot bed waar je met z'n 5en in kan liggen. Met 3 leuke Engelsen is dat wel uit te houden 3 uur lang, maar naast 3 asociale Vietnamesen is het geen pretje... De vietnamese in kwestie namen met z'n 3en 4 bedden in beslag en op de vraag: ‘Goh, kan je alsjeblieft wat opschuiven zodat wij ook wat ruimte hebben?' kregen we een vrij definitief ‘No.' te horen. Gelukkig was de Vietnamees in kwestie niet zo groot en kon Wouter hem makkelijk een stukje verderop tillen, maar het bleef een bijzondere gewaarwording dat diezelfde man herhaaldelijk zijn armen en benen om Wouter heen sloeg alsof het een mooie vrouw betrof. Zelfs een vrij harde elleboog tussen de ribbetjes weerhield hem er niet van dit nog vaak die nacht te proberen... Rare jongens die Vietnamesen. Gelukkig moesten ze er halverwege de 14-uur durende trip uit en konden we toch nog lekker slapen...

Hue was vervolgens een fantastische stad, wat de bijzondere trip er naar toe zeer de moeite waard maakte! In de oude keizerlijke binnestad (Unesco Werelderfgoed) waren we praktisch de enige toeristen en het wandelen tussen de paleizen en de tempels was erg ontspannend en relaxed. Ook de boottocht over de ‘Perfume River' de volgende dag was erg ontspannend en mooi, al maakte de regen een voortijdig einde aan onze trip (de regen zou overigens nog zo'n 48 uur aanhouden...).

Na Hue stond Hoi An op het programma, wederom een erg leuk stadje waar we door de regen gedwongen werden tot de activiteit waar je hier eigenlijk voor komt: shoppen! In de ogen van Anne stonden Dollar-tekens en nog geen 24 uur na we waren aangekomen waren we zo'n 250 euro armer en 1 pak voor Wouter, 1 mantelpak voor Anne, 2 jurken voor Anne, 1 rok voor Anne en een overhemd voor Wouter rijker! Het bleek ook een prima plek voor een biertje en een cocktail aan het water (het water dat overigens ver buiten de oevers van de rivier trad...) en een mooie plek om souvenirs te kopen bij een winkel waar mensen met een (verstandelijke) handicap werkten! Bovendien was de plaatselijke keuken erg lekker en het zwembad van het hotel ook een prima plek om te relaxen. De mensen hier zijn ook zeer vriendlijk en niet opdringerig (in tegenstelling tot het noorden van Vietnam), kortom: paradijs!

Inmiddels zijn we in Ho Chi Minh City aangekomen dus, waar het een hele rare gewaarwording was dat een bekende uit Nederland (Jannelieke dus) ons op stond te wachten op het vliegveld. Wel heel erg leuk en gelijk heel vertrouwd! Tot nu alleen nog maar de bar/disco aan de overkant van de straat verkend, morgen de rest van de stad en daarna de rest van Zuidelijk Vietnam!

Voor de mensen wiens vakantie er weer opzit en die weer aan de studie/werk moeten: heel veel succes en plezier! We denken aan jullie terwijl we de Happy-hour cocktails wegwerken en in de zon op het terras zitten! Nee echt, sterkte...

Liefs,
Wouter en Anne