Na een klein weekje cultuur opgesnoven te hebben bij de tempels van Angkor, zijn we inmiddels via Battambang (ten Zuid-Westen van Siem Reap, onder het TOnle Sap meer voor de Google Maps fanaten) naar Sihanoukville gereisd, een badplaats aan de Cambodjaanse zuidkust. Onderweg bereikten ons zorgwekkende verhalen over tyfoons in de Fillipijnen die ook in Vietnam, Laos en zelfs in Cambodja voor slachtoffers hebben gezorgd. Nog geen 200 kilometer hier vandaan zijn slachtoffers gevallen door ingestortte huizen ten gevolge van de heftige regen, maar wij hebben er niets van gemerkt en op een paar kleine buitjes na hebben we eigenlijk prima weer gehad de afgelopen dagen.

Battambang is een echte provinciestad met niet al te veel toeristen. Doordat het niet overspoeld wordt met toeristen is hier het echte Cambodja nog te zien, en dat is erg goed bevallen! Op dag 1 werden we op straat aangesproken door Narath, een Cambodjaan die in een van de kleine dorpjes rond Battambang een schooltje heeft opgezet om 360 kinderen Engels te leren om zo hun kansen voor latere banen en daarmee de welvaart van het dorp te verbeteren. Hij vroeg of we langs wilden komen om met de kids te praten (om Engels te oefenen) en uiteraard wilde we dat wel! De volgende dag zijn we dus met de brommer naar het dorp gereden (wat op zich al een hele uitdaging was aangezien de Cambodjaanse bewegwijzering uitblinkt door afwezigheid) om daar in een tweetal klassen als 'leraar' te fungeren. De eerst zat bomvol met 10-jarige die op commando van de lerares in koor vragen als 'Where are you from?', 'How old are you?' en 'How many brothers and sisters do you have?' opdreunden. Op wedervragen van ons moesten ze het antwoord schuldig blijven maar ze hadden dan ook nog niet zo lang les gehad... In de tweede klas waren ze wat meer gevorderd en konden we allebei met twee kleine groepjes kletsen en een deel van de les bijwonen (waar verrassend weinig Engels werd gepraat...). Al met al een erg leuke en waardevolle ervaring. We hebben Narath beloofd zieltjes te winnen voor het project, dus bij deze: http://www.brick-for-cambodia.net !

Eén van de andere hoogtepunten in Battambang is de Bamboo-train. Op spoor wat door de Franse kolonisten is achtergelaten hebben de locals zelf treintjes gebouwd van wat bamboo-stengels en een grasmaaiermotor. Het klinkt heel gammel, en dat was het ook, helemaal als je met 30 km/h over scheve rails scheurt... Aangezien het enkel spoor is, hebben de Cambodjanen een erg ingenieus systeem bedacht voor als een andere trein in de tegenovergestelde richting rijdt: degene die het meeste personen aan boord heeft, óf een motor (!?) heeft voorrang, de andere trein wordt vervolgens binnen 1 minuut uit elkaar gehaald, van de rails getild, en nadat de andere trein gepasseerd is weer in elkaar gezet en dan kan de reis weer verder (zie filmpje)! Een zeer effectief en ingenieus systeem!

Een ander apsect van de Cambodjaanse cultuur, of eigelijk de hele Aziatische cultuur, dat ons de laatste maanden en vooral de busrit van Battambang naar Sihanoukville is opgevallen is de toetercultuur. Alle motors, auto's, bussen en vrachtwagen toeteren er flink op los. Inmiddels zijn we erachter dat dit niet zonder reden is, en zelfs heel handig! Al het leven speelt zich in Azië af langs de weg. Mensen bouwen hun huizen zo dicht mogelijk langs het asfalt (als er al asfalt is), laten hun kinderen daar spelen, hun koeien daar grazen, verkopen daar hun spullen en parkeren hun auto's... Dat er bussen met 80 km/h voorbij razen deert ze verder niet en als een 1-jaar oud meisje die in haar eentje langs de weg loopt besluit over te steken als een bus aan komt denderen komt de toetercultuur zeer van pas! Dit is namelijk het signaal voor de moeder om uit haar luie stoel te komen en (heel relaxed) ook de weg op te lopen om haar kind te redden voor een onaangename kennismaking met de bumper van de bus. Even toeteren bij het inhalen is het signaal dat de auto die je inhaalt wat naar rechts moet zodat er 3 auto's naast elkaar passen op een 2-baans weg. Daarnaast toeter je ook als je bekenden tegenkomt of als er ineens een brommer of fietser op de verkeerde weghelft je tegemoed komt. Als je tenslotte al heeel lang (ongeveer 30 minuten) niet getoeterd hebt, toeter je gewoon omdat je al zolang niet getoeterd hebt... Als je de regels een beetje doorhebt, een prima systeem en leuk entertainment als je 10 uur lang op de voorste rij van de bus zit en de Cambodjaanse karaoke zat bent...

Nu dus lekker aan het strand in Sihanoukville. Althans, het strand ligt hier ook ergens maar we zitten voornamelijk rond ons mega-zwembad in ons luxe hotel en slepen ons naar het restaurant voor ontbijt, lunch en avondeten :) Morgen (op ons 5-jarig jubileum) lekker met de boot naar Romantische eilandjes voor de kust voor een dagje snorkelen en daarna via Phnom Penh (waar we ons visum voor Laos moeten regelen) door naar Laos voor alweer het 6e land van onze reis!

Iedereen succes met het herfst-weer in Nederland. We zullen aan jullie denken terwijl we onze cocktails drinken aan het zwembad in de zon...

Liefs,
Wouter en Annemarlijn