Sawatdee! Na 8 dagen Luang Prabang (!) zijn we inmiddels aangekomen in het zevende en laatste land van onze reis in Azië: Thailand. Het laatste bericht was alweer wat daagjes geleden, dus vanuit een hypermodern internetcafe in Pai weer een update. De laatste dagen in Luang Prabang hebben we voornamelijk doorgebracht met luieren, shoppen, eten en drinken. De stad leent zich daar dan ook uitermate goed voor. Uiteraard hebben we ook nog wel wat cultureel verantwoords gedaan, zoals een deel van de vele tempels bekeken en tochtjes gemaakt naar watervallen in de omgeving. Naar de Tad Se waterval zijn we zelfs (op advies van de Lonely Planet) heel sportief op de fiets gegaan. Volgens de eerder genoemde reisgids was het een kleine 15 kilometer 'easy cycling', dus leek ons een mini-stadsfietsje wel afdoende. Inmiddels vermoeden we dat de auteur in kwestie easy achter op de tuktuk naar de waterval is gereden, want met onze mini en maxi fiets was het een hel. De eerste paar heuveltjes konden we nog wel staand op de trappers af, daarna waren versnellingen toch wel echt handig geweest (of iets waar je benzine in gooit). Maar goed, na 15 kilometer fietsen (of lopen in het geval van een steile heuvel) kwamen we dan toch bij de watervallen aan, en die waren gelukkig meer dan de moeite waard! Na een verfrissende duik in de watervallen en van de watervallen af wilden we eind van de middag weer naar Luang Prabang terug. De heenreis nog vers in ons achterhoofd twijfelden we nog of we met de fiets of met de taxi terug zouden gaan. Bij de fietsen aangekomen werd die twijfel echter snel weggenomen, we bleken namelijk nog maar 3 van de 4 sleutels te hebben en fietsen met je voorwielen aan elkaar vast is zelfs voor ons ervaren Nederlanders niet echt een reeële optie. Een vriendelijke Laotiaan wist een en ander tijdens het zoeken naar de sleutel wat te relativeren: 'Ach joh, je hebt er nog 3 over!'. Gelukkig is een oplossing hier altijd snel voorhanden en al snel lagen onze fietsen op het dak van een tuktuk en scheurden we, iets sneller dan op de heenweg, terug naar de stad. Bij het uitladen is op miraculeuze wijze ook nog het tweede slot kwijtgeraakt, dus met 2 aan elkaar vastzittende fietsen en zonder de meegeleverde kettingsloten kwamen we weer terug bij het verhuurbedrijf. De 4 euro boete namen we maar snel voor lief :) De 8 dagen die we uiteindelijk gebleven zijn lag niet alleen aan de schoonheid van Luang Prabang, maar ook deels aan de Helloween-party die met name voor Wouter het leven de volgende dag nogal onvriendelijk heeft gemaakt. De bustickets konden gelukkig worden omgeboekt en onze 24-uur durende tocht naar Thailand werd een dagje uitgesteld!

Thailand is echt een wereld van verschil met Laos. Zodra je de grens over bent wordt gelijk duidelijk dat Thailand al wat langer aan het ontwikkelen is dan zijn vriendelijke buurlanden Laos en Cambodja. De wegen zitten hier zowaar niet vol met gaten, er staan borden langs de weg en hier en daar staat zelfs weer een supermarkt. Internet is een impressive 3 mbps (voor de computer-mensen onder ons) en het ziet er allemaal wat westerser uit. Niet dat dit beter is dan Laos, want het laid-back leven daar heeft zeker zijn charme, maar het is gewoon anders. Gelukkig zijn de mensen hier in Noord Thailand even vriendelijk als de Laotianen. Je hoeft maar 10 seconden in je reisgids te staren en iemand komt op je af om een praatje te maken en je te helpen. Voordeel daarbij is dat ze ook Engels spreken, dat maakt een gesrpek net wat aantrekkelijker dan als iemand alleen vriendelijk lacht en 'Ja' knikt op elke vraag die je stelt. Onze eerste stop in Thailand was Chiang Mai, waar we direct werden verwelkomd met het jaarlijkse lichtjesfestival. De locals brengen dan een offer aan de rivier om zich te verontschuldigen voor het vervuilen van de rivier het afgelopen jaar en de rivier gelijk maar te vertellen dat ze dat volgend jaar weer gaan doen. Daarna laten ze een 'lichtballon' ten hemel voor een gelukkig jaar. Als goede toeristen hebben we dat uiteraard zelf ook gedaan! Verder hebben we Wout zijn verjaardag gevierd door onder andere heerlijk te eten bij de lokale Italiaan en daarna tot in de late uurtjes de kroeg in te duiken waar een Thaise gitaar-virtuoos het dak eraf speelde (inclusief met zijn tanden spelen en achter zijn rug, de held!). Ook in het kader van de verjaardagsfestiviteiten hebben we een dagje 'Jungle Flight' gedaan, een soort mega-tokkelbaan waar je op 40 meter hoogte door de Jungle vliegt, echt geniaal (Peter en Loes, bedankt!). Naast het tokkelen zelf werd er ook nog geabseild (vanaf een 40-meter hoog platform) en waren er een aantal hangbruggen tussen de bomen. Last but not least hebben we onzelf gisteren (als cadeau van Anne) wat meer verdiept in het leven van de Mahout, oftewel, de olifanten hoeders. In het Thai Elephant Home kamp hebben we een hele dag met een 7-tal olifanten doorgebracht en de basics van het besturen van olifanten geleerd. We kunnen onszelf nu op de nek van een olifant heisen, de olifant voor- en achteruit laten lopen en rondjes links- en rechtsom laten draaiien! Om vriendjes te worden met de olifanten hebben we ze eerst een kleine 50 kilo bananen en suikerriet gevoerd, en de rest van de middag met de olifanten door de Jungle over een heuvel naar de rivier gereden om ze daar te badderen. Gewapend als een brandweerman met de slurf van een van de olifanten onder je arm hebben we een watergevecht gehouden, erg leuk! Ons volgende bezoekje aan Blijdorp wordt een hele leuke ervaring denk ik! Oh ja, en Liek: op de nek van een olifant zit maar een tikkeltje comfortabeler dan op zo'n houten stoel achterop...

Zo, om jullie niet nog meer op te zadelen met verhalen zullen we er weer een eind aan maken, anders hebben we immers in Nederland ook niets meer te vertellen :)

Weer bedankt voor alle berichtjes en felicitaties, erg leuk om te lezen!

Liefs,
Wouter en Anne